Artykuł poświęcony został tematowi miejsca szczęśliwego na przykładzie toposu ziem ruskich w utworach historiograficznych okresu renesansu. Analiza kilkunastu kronik staropolskich pod tym kątem prowadzi do wniosku, iż topos locus amoenus pojawił się po raz pierwszy w rocznikach Jana Długosza. Co istotne, apologii terenów ruskich nie odnajdziemy w utworach kronikarskich wczesnego średniowiecza. Dopiero od schyłku XV stulecia można mówić o tworzeniu się stereotypowego wyobrażenia na temat bogactwa i żyzności obszarów ruskich. W dotychczasowych badaniach nad kształtowaniem się toposu arkadyjskiego zwracano uwagę na tradycje sielankowe. Obok tego podstawowego kontekstu literackiego (dla budowania konwencji przestrzeni ruskiej jako miejsca przyjemnego i dostatniego) ważną funkcję pełniły staropolskie kroniki.
Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
Studia Filologiczne Uniwersytetu Jana Kochanowskiego
Feb 14, 2023
https://bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl/publication/4678
Edition name | Date |
---|