Artykuł dotyczy wpisującego się w tradycję literatury funeralnej spisanego w roku 1919 O Adamie Żeromskim wspomnienia. Tekst funkcjonujący na pograniczu beletrystyki i dokumentu osobistego został poddany analizie z uwzględnieniem diarystyki Stefana Żeromskiego, jego korespondencji, bochotnicko-nałęczowskich realiów topograficznych oraz kontekstów biografii Stefana i Adama Żeromskich. Przedmiotem zainteresowania był sposób przedstawienia nałęczowskiej Popiołówki jako locus ameonu wspólnego dla ojca i syna. Wykazano, że wyobrażenie związane z wczesnymi doświadczeniami pisarza, na tyle zakorzeniło się w wyobraźni Żeromskiego, iż okazało się wizją trwałą, determinującą sposób postrzegania i opisu nałęczowskiego świata, która w opowieści o Złotym Skaucie zawężona została do otaczającego letnią pracownię pisarza ogrodu oraz harmonijnie z nim połączonego krajobrazu nałęczowsko-bochotnickiego.
Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
oai:bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl:13577 doi:10.25951/4681
Studia Filologiczne Uniwersytetu Jana Kochanowskiego
18 gru 2025
18 gru 2025
0
https://bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl/publication/4681
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| Gabryś-Sławińska, Monika, Nałęczowskie locus amoenus w Stefana Żeromskiego „O Adamie Żeromskim wspomnieniu” | 18 gru 2025 |