Artykuł jest próbą dowiedzenia, że opozycje obrazowania H. Sienkiewicza w Trylogii zostały oparte na parze toposów przeciwstawnych, a zarazem komplementarnych: locus amoenus versus locus horridus. Egzemplifikacja sarmackich miejsc przyjemnych i miejsc okropnych, oparta na perspektywie komparatystycznej, dotyczy zmodyfikowanego przez autora kreowania sielankowej przestrzeni momentów romansowych, łączących się z określonym typem urody kobiecej, a także czasoprzestrzeni stepu czy lasu. Analizy osadzone zostały w kontekście współczesnych dyskusji o sarmatyzmie i szlacheckich tradycjach kultury Rzeczypospolitej.
Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
oai:bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl:13576 doi:10.25951/4680
Studia Filologiczne Uniwersytetu Jana Kochanowskiego
Dec 18, 2025
Dec 18, 2025
0
https://bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl/publication/4680
| Edition name | Date |
|---|---|
| Dąbrowska, Alicja, Sarmackie locus amoenus i locus horridus w lustrze „Trylogii” Henryka Sienkiewicza | Dec 18, 2025 |