Celem artykułu jest próba wnikliwej interpretacji opowiadania Józefa Bogdana Dziekońskiego pt. Trupia głowa na biesiadzie. Pierwszy wymiar interpretacji ma charakter psychoanalityczny – wydarzenia ujęte zostają jako powrót tego, co zostało stłumione w polu świadomości bohatera. Wykorzystana zostaje perspektywa Freudowskiego Niesamowitego. Drugi wymiar interpretacji nawiązuje do gnozy. Fabuła potraktowana zostaje jako realizacja gnostycznej podróży w celu zdobycia wiedzy (także moralnej), a co za tym idzie – zbawienia. Analiza dowodzi, że być może Dziekoński zetknął się z gnozą wcześniej, niż z reguły przyjmuje się, iż zaczął interesować się wiedzą tajemną.
Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
oai:bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl:13575 doi:10.25951/4679
Studia Filologiczne Uniwersytetu Jana Kochanowskiego
Dec 18, 2025
Dec 18, 2025
0
https://bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl/publication/4679