Sakrament małżeństwa w samej swej nazwie ma proweniencję religijną, jakkolwiek łączy w sobie także sferę profanum – wszystko co ludzkie, codzienne, prozaiczne. W niniejszym artykule podjęto próbę rekonstrukcji składników językowego obrazu góralskiego małżeństwa i roli miłości w podejmowaniu decyzji o założeniu rodziny. Korzystając z założeń metodologicznych JOS, analizie poddano teksty napisane w gwarze podhalańskiej. Na tej podstawie scharakteryzowano małżeństwo jako wynik konwencji społecznej, na mocy której w pary łączyli się ludzie o podobnym statusie majątkowym. Subtelne i czułe relacje towarzyszące zakochaniu oraz małżeńskie sacrum były zdeterminowane przez trudną sytuację życiową. Ślub nie był więc związkiem serc, tylko pragmatyczną decyzją, której celem było zapewnienie godnego bytu nowo powstałej rodzinie.
Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
oai:bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl:3855 doi:10.25951/4089
Studia Filologiczne Uniwersytetu Jana Kochanowskiego
4 kwi 2025
21 gru 2020
299
376
https://bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl/publication/4089
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| Sikora, Ewa, Z piyknyj miski siy nie najys – czyli rola miłości w góralskim małżeństwie | 4 kwi 2025 |
Sikora-Serocka, Ewa