Cesarz Wilhelm II (1859–1941) należał do ulubionych celów ataków podejmowanych przez polską prasę satyryczną na przełomie XIX i XX w. Artykuł omawia wybrane przedstawiania Wilhelma z lat 1907–1915. Polscy karykaturzyści zarzucali mu głównie nienawiść wobec Polaków, brutalne łamanie ich praw oraz deprawację moralną (rzekoma homoseksualność). Taki negatywny obraz monarchy był reakcją na konsekwentną, bezwzględną politykę germanizacji uprawianą w zaborze pruskim wobec tamtejszych Polaków. Przyzwolenie na ostrą krytykę cesarza niemieckiego przez Polaków z Królestwa Polskiego miało na celu odwrócenie uwagi polskiej opinii publicznej od antypolskich posunięć samych władz rosyjskich. Krytyka Wilhelma II zaostrzyła się wraz z wybuchem wojny. Na karykaturach cesarz prezentowany był jako osoba odpowiedzialna za wybuch wojny i jej krwawy przebieg. Ilustracje sugerowały także jego chorobę psychiczną i konszachty z diabłem. Wojenny obraz monarchy nie był jednolity. Z jednej strony miał budzić grozę i oburzenie moralne, z drugiej zaś przekonanie odbiorców o tym, że jego plany pokonania Rosji i podboju świata są nierealistyczne.
Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
Feb 14, 2023
https://bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl/publication/8466
Edition name | Date |
---|