Piotrkowskie Zeszyty Historyczne
Artykuł opisuje postać pułkownika Michała Zdzichowskiego (1884-1962). Od 1905 r. służył on w armii rosyjskiej i brał udział w
walkach na froncie rosyjsko-niemieckim w czasie I wojny światowej. W 1918 r. powrócił na ziemie polskie, gdzie – jako ochotnik – wstąpił do Wojska Polskiego. Początkowo otrzymał przydział do 1. Batalionu Morskiego, a w 1920 r. do Centralnego Obozu Podoficerskich Szkół Artylerii w Toruniu. Latem tego roku uczestniczył w wojnie polsko-rosyjskiej na północnym Mazowszu. Następnie przez pięć lat pracował w szkolnictwie wojskowym w Toruniu. Był bardzo dobrze oceniany przez przełożonych jako wybitny oficer artylerii. W 1926 r. został przeniesiony do 8 Pułku Artylerii Ciężkiej, gdzie objął stanowisko zastępcy dowódcy pułku. Pół roku później objął dowództwo 10 Pułku Artylerii Lekkiej w Łodzi i dowodził nim przez osiem lat. W 1934 r. został przeniesiony na emeryturę i zamieszkał w Lublinie. Tu zaczął realizować swe zainteresowania i malował obrazy olejne. We wrześniu 1939 r. został wyznaczony na dowódcę Ośrodka Zapasowego Ar-tylerii Lekkiej nr 9. W okresie okupacji niemieckiej brał udział z żoną w tajnym nauczaniu. Po II wojnie światowej zgłosił się na ochotnika w sierpniu 1945 do tak zwanego ludowego Wojska Polskiego i pomimo 61 lat – otrzymał przydział do Oficerskiej Szkoły Artylerii w Chełmie (przeniesiono ją później do Olsztyna, a następnie do Torunia). Na przełomie 1949 i 1950 r. został po raz drugi prze¬niesiony na emeryturę. Przez kolejne lata mieszkał w Toruniu, gdzie zmarł w 1962 r.
Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego. Filia w Piotrkowie Trybunalskim
oai:bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl:12070 ; doi:10.25951/4833
Piotrkowskie Zeszyty Historyczne
7 sie 2024
7 sie 2024
4
https://bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl/publication/4833