Piotrkowskie Zeszyty Historyczne
Władysław Biegański należy do przedstawicieli tzw. polskiej szkoły filozofii medycyny. Jest obok Ludwika Flecka najlepiej znanym polskim naukowcem, który przyczynił się do rozwoju tej dziedziny. Mimo aktywnej działalności le¬karskiej, pozostawił po sobie ponad 130 prac naukowych z zakresu nie tylko medycyny, ale także filozofii, epistemologii, logiki oraz etyki. Można powie¬dzieć, że jego doświadczenia jako lekarza oraz naukowca pozwoliły mu w no-watorski sposób spojrzeć na problemy filozoficzne. Chciałabym skupić się na pionierskich rozważaniach Biegańskiego nad analogią, metodologią nauki oraz teorią poznania. Biegański pragnie zerwać z mitem naukowca, który dzięki nie¬zwykłej bystrości umysłu i szczęśliwemu splotowi wydarzeń dokonuje odkrycia naukowego. Historię nauki analizuje za pośrednictwem pojęcia analogii i na tej drodze dochodzi do wniosków odnośnie rozwoju medycyny oraz biologii. Bie¬gański pragnął metodycznie ująć nowoczesną medycynę i tym samym – umoż-liwić jej rozwój w Polsce. W moim artykule przedstawię jego sylwetkę na tle epoki i zarysuję teoretyczne kierunki charakterystyczne dla jego prac.
Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego. Filia w Piotrkowie Trybunalskim
oai:bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl:4295 ; doi:10.25951/4431
Piotrkowskie Zeszyty Historyczne
Aug 7, 2024
Nov 25, 2021
48
82
https://bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl/publication/4431