Obiekt

Tytuł odmienny:

Cybersecurity policy of the Republic of Poland

Abstrakt:

W ostatnich latach cyberbezpieczeństwo stało się ważnym obszarem badań, dyskusji i debat. Spowodowane jest to faktem, że rozwój państw w coraz większym stopniu zależny jest od szybkiego dostępu do informacji oraz bezpiecznego jej przetwarzania. Internet stał się z kolei narzędziem do wpływania na zachowania grup społecznych oraz oddziaływania w sferze polityczno-społecznej. Każde natomiast zakłócenie funkcjonowania cyberprzestrzeni ma wpływ na sprawność funkcjonowania instytucji sektora publicznego, przebieg procesów produkcyjnych i usługowych, bezpieczeństwo obrotu gospodarczego, poczucie bezpieczeństwa obywateli, a w rezultacie na ogólnie pojmowane bezpieczeństwo, w tym także bezpieczeństwo międzynarodowe i narodowe. Co więcej, transgraniczny charakter cyberzagrożeń sprawia, że trudno im przeciwdziałać. Polska na równi z innymi państwami definiuje własną strategię bezpieczeństwa cybernetycznego zgodnie z priorytetami narodowymi, uwzględniając również unijne regulacje prawne. Celem badań było przedstawienie ewaluacji polityki cyberbezpieczeństwa oraz jej wpływu na bezpieczeństwo narodowe Rzeczypospolitej Polskiej do końca trzeciej dekady XXI wieku. W niniejszej dysertacji przedmiotem badań była polityka cyberbezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej od początku lat 90-tych XX wieku do końca trzeciej dekady XXI wieku w kontekście prognozowanych zmian i kierunków ewolucji środowiska cyberbezpieczeństwa. Rozprawa ma charakter pracy interdyscyplinarnej i stanowi uzupełnienie stanu badawczego dotyczącego cyberbezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej. Analizy zaprezentowane w rozprawie doktorskiej obejmują lata 1990-2030. Za początek rozważań został przyjęty rok 1990, bowiem dotyczy on zapoczątkowanych zmian politycznych, społecznych i gospodarczych w Polsce. W okresie tym państwo polskie podjęło starania o włączenie w strukturę sieci komputerowych Europy Zachodniej. Cezurę czasową niniejszej pracy zamyka 2030 rok, do którego odnoszą się długoterminowe strategie w Polsce. W niniejszej rozprawie wykorzystano zróżnicowane metody badawcze, ze względu na interdyscyplinarny charakter opracowania. Do zweryfikowania hipotezy i realizacji wyznaczonego celu przyjęto holizm metodologiczny, łącząc metody z różnych dyscyplin naukowych, m.in.: bezpieczeństwa, polityki i administracji, prawa, informatyki, historii oraz socjologii. W pracy zastosowano następujące metody badawcze: analizy, abstrahowania, analogii, dedukcji, indukcji, historyczno-opisowe, normatywne (instytucjonalno-prawne), porównania, progresywne, segmentacji, uogólnienia i syntezy. Wśród metod empirycznych został zastosowany sondaż diagnostyczny (wywiad ekspercki) oraz udział w konferencjach, sympozjach i seminariach naukowych, a także konsultacje w zakresie zagadnień związanych z tematem pracy badawczej.
Badania wykazały, że istnieje potrzeba szeroko zakrojonych działań, gdyż ataki hackerskie na polskie i unijne podmioty osiągnęły poziom od kilku do kilkunastu tysięcy incydentów w każdym roku. Zatem zmiany w uwarunkowaniach technologicznych powodują inne postrzeganie zagrożeń w cyberprzestrzeni i funkcjonowaniu służb istotnych dla sprawnego działania państwa. Państwo rozwija instytucjonalizację w ramach polityki cyberbezpieczeństwa, toteż zachodzi konieczność zwiększenia poziomu specjalizacji pracowników (m.in. organów ścigania i sądownictwa) zajmujących się sprawami związanymi z cyberprzestępczością, w tym optymalnego wykorzystywania możliwości w zakresie szkoleń prowadzonych przez organy UE zgodnie z ich mandatami, w tym: EC3/Europol, ECTEG, Eurojust, OLAF i CEPOL. Niniejsza rozprawa dowiodła przede wszystkim, że stale doskonalona polityka cyberbezpieczeństwa będzie istotnie wpływać na stabilność bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej, stopień demokratyzacji życia publicznego, a także na stabilność państwa w wymiarze lokalnym i globalnym. Podstawową kwestią zmian w polityce cyberbezpieczeństwa, mającą wpływ na bezpieczeństwo Rzeczypospolitej Polskiej do końca trzeciej dekady XXI w., jest dostosowywanie celów strategicznych, zadań, środków, procedur i mechanizmów adekwatnie do tempa rozwoju nowych technologii i tworzenia jednolitego rynku cyfrowego. Pozwolą one na zwiększenie potencjału cyberbezpieczeństwa państwa, wspieranie systemowej edukacji, badań i wdrożeń oraz współpracy między sektorem publicznym a prywatnym - instytucjami finansowymi, przedsiębiorstwami telekomunikacyjnymi, dostawcami usług internetowych, organizacjami pozarządowymi, stowarzyszeniami naukowymi, biznesowymi, zawodowymi itp., gdyż ich wiedza ma znaczącą wartość dodaną dla skuteczności działań na rzecz reagowania na incydenty cybernetyczne czy też prowadzenia postępowań przygotowawczych, dotyczących cyberprzestępczości. Najbardziej zaawansowane formy współpracy z sektorem prywatnym powinny być instytucjonalizowane poprzez powołanie odpowiednich organów państwa czy też grup roboczych. Badania potwierdziły także, że utworzenie wojsk cybernetycznych (jednostek, których zadaniem jest ciągłe monitorowanie polskiej, i nie tylko polskiej cyberprzestrzeni oraz reagowanie na zjawiska negatywne zachodzące w polskiej cyberprzestrzeni bądź jej dotyczące) jest konieczne. Ewaluacja polityki cyberbezpieczeństwa RP zmierza zatem do zmiany w obszar, pozwalający na zapewnienie bezpieczeństwa narodowego w perspektywie trzeciej dekady XXI w.

The cybersecurity has become an important area of research, discussion and debate in recent years. This is due to the fact that the development of countries is increasingly dependent on quick access to information and its secure processing. At the same time, the Internet has become a tool for affecting on the behavior of social groups and influencing the political and social sphere. However, each disruption in the functioning of cyberspace has an impact on the efficiency of public sector institutions, production and service processes, security of business transactions, a sense of security of citizens, and as a result understanding security, including international and national security. Moreover, the cross-border nature of cyber threats makes them difficult to counteract. Poland, like other countries, defines its own cyber security strategy in accordance with national priorities and EU legal regulations.The aim of the research was to present the evaluation of cybersecurity policy and its impact on the national security of the Republic of Poland by the end of the third decade of the 21st century.The subject of research was the cybersecurity policy of the Republic of Poland from the beginning of the 1990s to the end of the third decade of the 21st century in the context of forecast changes and directions of evolution of the cybersecurity environment.The dissertation is interdisciplinary work and supplements the state of research on cybersecurity of the Republic of Poland. The analyzes presented in the doctoral dissertation cover the years 1990-2030. The year 1990 was established as the beginning of these considerations, because it concerns the initiated political, social and economic changes in Poland. During this period, the Polish state made efforts to join the structure of Western European computer networks. The time frame of this work closes 2030, thus referring to long-term strategies in Poland.This dissertation uses various research methods due to the interdisciplinary nature of the study. Methodological holism was used to verify the hypothesis and achieve the set goal, combining methods from various scientific disciplines, including security, politics andadministration, law, IT, history and sociology. The author used the following research methods: analysis, abstraction, analogy, deduction, induction, historical and descriptive, normative (institutional and legal), comparative, progressive, segmentation, generalization and synthesis. Among the empirical methods, a diagnostic survey (expert interview) and participation in conferences, symposia and scientific seminars, as well as consultations on issues related to the topic of research work were used. The research revealed that there is a need for extensive actions, as hacker attacks on Polish and EU entities have reached the level of several to several thousand incidents each year. Therefore, changes in technological conditions cause a different perception of threats in cyberspace and the functioning of services essential for the efficient operation of the state.
Currently, our state is developing institutionalization as part of the cybersecurity policy, so there is a need to increase the level of specialization of employees (including law enforcement and judiciary) dealing with matters related to cybercrime, including the optimal use of training opportunities conducted by EU bodies in accordance with their mandates, in including: EC3 / Europol, ECTEG, Eurojust, OLAF and CEPOL. This dissertation proved mainly that the constantly improved cybersecurity policy will significantly affect the stability of the national security of the Republic of Poland, the degree of democratization of public life, as well as the stability of the state in the local and global dimension. The basic issue of changes in cybersecurity policy, which has an impact on the security of the Republic of Poland by the end of the third decade of the 21st century, is the adjustment of strategic goals, tasks, measures, procedures and mechanisms adequate to the pace of development of new technologies and the creation of a digital single market. They will increase the cybersecurity potential of the state, support systemic education, research and implementation and cooperation between the public and private sectors - financial institutions, telecommunications companies, Internet service providers, NGOs, scientific, business, professional associations, etc., because their knowledge has significant added value for the effectiveness of actions to respond to cyber incidents or conducting preparatory proceedings related to cyber crime. The most advanced forms of the cooperation with the private sector should be institutionalized by establishing appropriate state bodies or working groups. The research has also confirmed that the creation of a cybernetic army (units whose task is to constantly monitor Polish, and not only Polish cyberspace and respond to negative phenomena occurring in or affect Polish cyberspace) is necessary. Therefore, evaluation of the cybersecurity policy of the Republic of Poland aims to change into an area that allows ensuring national security in the perspective of the third decade of the 21st century.

Uwagi:

Zawiera bibliografię ; Zawiera ilustracje ; Streszcz. ang.

Identyfikator:

oai:bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl:4891

Sygnatura:

000471Dr

Katalog komputerowy:

kliknij tutaj, żeby przejść

Język:

pol

Uzyskany tytuł:

doktor

Data uzyskania stopnia:

20.02.2020

Instytucja nadająca tytuł:

Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach

Promotor:

Kozub, Marian Stanisław ; Mitręga, Adrian (1987- ). Promotor pomocniczy

Recenzent:

Kupczyk, Radosław Bartłomiej ; Makowski, Andrzej

Dziedzina nauki:

Dziedzina nauk społecznych

Dyscyplina naukowa:

Nauki o polityce i administracji

Wydział:

Wydział Prawa i Nauk Społecznych

Typ:

rozprawa doktorska

Prawa dostępu:

tylko w Oddziale Informacji Naukowej

Stan publikacji:

niepublikowana

Lokalizacja oryginału:

BU Kielce