Artykuł opisuje karierę wojskową Edwarda Hejdukiewicza (1868–1932), tytularnego generała dywizji Wojska Polskiego. Urodził się w Mińsku w 1884 r. Został żołnierzem armii rosyjskiej, a w 1917 r. dowódcą 3 Pułku Strzelców Polskich w I Korpusie Polskim w Rosji. Po jego rozbrojeniu wyjechał do Odessy, gdzie został szefem Sądu Wojskowego 4 Dywizji Strzelców. W Wojsku Polskim dowodził różnymi jednostkami, w tym np.: 54 Pułkiem Piechoty, 24 Brygadą Piechoty, Ekspozyturą Dowództwa Okręgu Generalnego nr II w Kowlu czy 2 Dywizją Litewsko-Białoruską. Następnie objął w 1921 r. stanowisko zastępcy dowódcy Okręgu Korpusu nr IX Brześć, a dwa lata później został członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego. W 1927 r. został przeniesiony w stan spoczynku. W ostatnich latach życia zamieszkał (jako osadnik wojskowy) na Wołyniu, gdzie zmarł w 1932 r.
Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
Jan 16, 2024
https://bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl/publication/11131
Edition name | Date |
---|