Maziarz, Antoni
W roku 1919, sto lat po kasacie opactwa Benedyktynów na Świętym Krzyżu, ojcowie Klemens Dąbrowski (1875-1953) i Jozafat Ostrowski (1890-1939) podjęli starania o odzyskanie tego obiektu dla zakonu. Na przeszkodzie stały władze departamentu sprawiedliwości, który właśnie przejął zabudowania klasztoru na Świętym Krzyżu z zamiarem przywrócenia w nim funkcji penitencjarnych (dawne opactwo zostało przekształcone w więzienie w roku 1886). W okresie II Rzeczypospolitej, nie usunięto więzienia z Łysej Góry a zatem nie udało się przywrócić tam klasztoru. Jedną z form aktywności o. Dąbrowskiego na Świętym Krzyżu była posługa kapelana. Autor tekstu opisuje zakres obowiązków kapelana więziennego, jego relacje z pracownikami więzienia i osadzonymi, jak również okoliczności rezygnacji z posługi duszpasterskiej na Świętym Krzyżu. Najważniejsze powody obejmowały nieprzyjazny stosunek strażników więziennych (oraz innych przedstawicieli Ministerstwa Sprawiedliwości) do zakonników, zdystansowanie więźniów od praktyk religijnych, w szczególności tych skazanych za ciężkie przestępstwa, a także fakt, że warun¬ki bytowe na Łysej Górze były bardzo trudne. Ojciec Dąbrowski wskazywał na liczne nadużycia w działalności świętokrzyskiego więzienia, ale jego uwagi nie były brane pod uwagę, co doprowadziło w roku 1925 do wybuchu jednego z największych buntów więźniów w dziejach Rzeczypospolitej Polskiej.
s. 72-97
2449-738X
Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
2020
application/pdf
doi:10.25951/4252
polski
Piotrkowskie Zeszyty Historyczne
t. 21, z. 3
2020-12-22
https://bibliotekacyfrowa.ujk.edu.pl/publication/4252
RDF
Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji Rozumiem