Prawo sportowe. Struktury organizacyjne sportu
Creator: Keywords:sport ; prawo sportowe ; klub sportowy ; stowarzyszenie ; arbitraż sportowy
Additional notes:
Publikacja linkująca.
Treść publikacji będzie dostępna po upływie okresu embarga.
Publikacja ukazuje ewolucję podstaw prawnych struktur organizacyjnych sportu, począwszy od odrodzenia się wolnego sportu w Polsce międzywojennej, poprzez próby jego uregulowania, pierwsze akty prawne, aż po samodzielność ustawową sportu. Po przybliżeniu źródeł prawa sportowego i definicji sportu w ujęciu teoretycznym i w brzmieniu historycznie kolejnych definicji ustawowych analizie poddano zmiany prawa dotyczące struktur organizacyjnych sportu na różnych jego szczeblach i w różnych obszarach. Zarówno na poziomie tworzenia centralnych organów administracji państwowej do spraw sportu, jak i odnoszące się do klubów sportowych oraz ich związków, a także w obszarze ruchu olimpijskiego. Oprócz struktur sportowych poruszone zostały kwestie podmiotów powołanych do rozstrzygania sporów w sporcie czy instytucjonalnej walki z niedozwolonym dopingiem w sporcie. Stosując metody historyczno-prawną, dogmatyczno-prawną i analizy instytucjonalno-prawnej zweryfikowano postawioną tezę badawczą zakładającą, że model stowarzyszeniowy jest charakterystyczny dla polskiego sportu. Po odzyskaniu niepodległości stowarzyszenia, towarzystwa, kluby sportowe zakładano na podstawie prawa stowarzyszeniowego państw zaborczych, a później ich budowa była kontynuowana na podstawie polskiego prawa o stowarzyszeniach. Charakter kolejnych aktów prawa regulujących proces tworzenia i działanie struktur organizacyjnych polskiego sportu odzwierciedlał specyfikę swoich czasów, sposobu podejścia państwa, władzy do sportu. Prawo o stowarzyszeniach z okresu międzywojennego dzięki swojej restrykcyjności obowiązywało także w okresie PRL, co odpowiadało nowej władzy. Kolejne ustawy o kulturze fizycznej, ustawa o sporcie kwalifikowanym wprowadziły nowy rodzaj stowarzyszeń – stowarzyszenie kultury fizycznej, uczniowskie kluby sportowe, a obok inne formy organizacyjne, od sportowej spółki akcyjnej po jednoosobową działalność gospodarczą. Polskie związki sportowe mogły działać w formie stowarzyszeń lub związku stowarzyszeń, a ich członkami, na podstawie ustawy o sporcie kwalifikowanym, stawały się kluby sportowe, związki sportowe, inne osoby prawne i fizyczne. Taki stan trwał do wejścia w życie ustawy o sporcie z 2010 roku, która zlikwidowała możliwość prowadzenia klubu w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, wymagając, aby klub sportowy działał jako osoba prawna. Profesjonalizacja i kapitalizacja sportu oraz rosnąca liczba sporów w sporcie wymusiły tworzenie struktur umożliwiających ich szybkie rozwiązywanie w drodze arbitrażu sportowego. Struktury walki z niedozwolonym dopingiem w sporcie, który jest problemem globalnym, tworzone są wspólnie przez sportowe środowisko międzynarodowe. Stowarzyszeniowy model organizacyjny dominuje i wciąż jest charakterystyczny dla polskiego sportu.
Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
Date issued: Identifier: Language: Type: Format: