@misc{Ostrowska_Katarzyna_Słownictwo_2023,
 author={Ostrowska, Katarzyna},
 address={Kielce},
 howpublished={online},
 year={2023},
 contents={Wprowadzenie 9 1. Stan badań nad układem tematycznym słownictwa 13 2. Podstawowe założenia pracy 21 3. Leksyka tematyczna i atematyczna reportażu 27 4. Lista alfabetyczna leksyki reportażu 45 5. Lista frekwencyjna sfer, pól i podpól leksyki reportażu 87 Wnioski 93 Zakończenie 95 Bibliografia 97 Wykaz tabel 101 Summary 103},
 language={polski},
 abstract={Należy nadmienić, że części pierwsza i druga łączą się merytorycznie i formalnie, ponieważ omawiają to samo słownictwo autosemantyczne z użyciem różnych narzędzi: językoznawstwa statystycznego oraz metody pól tematycznych. W ramach badań układu frekwencyjnego w poprzedniej części została ukazana leksyka najczęściej występująca w analizowanych reportażach z podziałem na leksemy rzeczownikowe (50,12%), czasownikowe (25,25%), przymiotnikowe (10,71%), liczebnikowe (5,20%), przysłówkowe (4,71%) i zaimkowe (4,01%). Natomiast w badaniach nad układem tematycznym wyekscerpowana już leksyka reportażowa została pogrupowana zgodnie z metodą pól tematycznych na sfery, pola i podpola, a następnie uszeregowane w ten sposób słownictwo zostało skrupulatnie policzone. W konsekwencji możliwe było ustalenie, które ze sfer, pól i podpól występują najczęściej. Oryginalność podejmowanej tematyki wiąże się z dwoma kwestiami. Po pierwsze, stanowi istotne uzupełnienie luki badawczej leksyki XXI-wiecznego polskiego reportażu książkowego. Dotychczasowe badania przedstawiały bowiem gatunek reportażu głównie z perspektywy literaturoznawczej lub prasoznawczej – poza nielicznymi pracami prezentującymi perspektywę językowo-stylistyczną, np. Jadwigi Litwin pt. Język i styl polskiego reportażu (na materiale z lat 1945-1975) (1989), językoznawcy ograniczali się do przedstawiania reportażu w płaszczyźnie pragmatycznej. Po drugie, proponowana praca wpisuje się w krąg badań języka polskiego reportażu książkowego obok publikacji takich jak: Wprowadzenie do analizy składniowej na przykładzie wypowiedzeń reportażowych oraz Reportaż książkowy w świetle językoznawstwa statystycznego. Składnia, styl, gatunek. Książka składa się z pięciu rozdziałów. Pierwszy przedstawia stan badań nad układem tematycznym słownictwa z odwołaniem do badań niemieckich i polskich językoznawców. Zawiera także syntetyczne omówienie podstawowych monografii Władysława Miodunki, Ryszarda Tokarskiego, Zofii Cygal-Krupy, Andrzeja Markowskiego, Małgorzaty Kity i Edwarda Polańskiego, Wojciecha Kajtocha, Haliny Zgółkowej oraz Barbary Batko-Tokarz. W drugim rozdziale zostaje przedstawiony cel pracy oraz trzyetapowa metodologia, obejmująca następujące metody: (1) korpusową – wymagającą doboru tekstów należących do gatunku reportażu; (2) pól tematycznych – dotyczącą podziału słownictwa tematycznego na trzy poziomy; (3) analizy frekwencyjnej – polegającą na przyporządkowaniu wydzielonym sferom, polom oraz podpolom sumarycznych wartości ilościowych. W trzech kolejnych częściach ukazana jest leksyka wybranych polskich reportaży książkowych w układach: tematycznym, atematycznym, alfabetycznym i frekwencyjnym z podziałem na częstotliwość występowania słownictwa w określonych poziomach. Całość pracy wieńczą syntetyczne wnioski oraz zakończenie odnoszące się do obu części monografii.},
 title={Słownictwo wybranych polskich reportaży książkowych (2004-2018), tom 2: Klasyfikacja tematyczna},
 doi={10.25951/9719},
}