@misc{Siutka_Dominik_Częstość, author={Siutka, Dominik}, howpublished={online}, school={Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach}, language={pol}, abstract={Stwardnienie rozsiane (SM) jest przewlekłą, nieuleczalną, zapalno-zwyrodnieniową chorobą ośrodkowego układu nerwowego o nieznanej etiologii. Głównym mechanizmem rozwoju SM jest proces autoimmunologiczny, powstający na podłożu czynników środowiskowych i genetycznych. W ostatnich latach zwraca się uwagę na towarzyszące chorobie zmiany w obrębie obwodowego układu nerwowego (PNS). Do tej pory nie udało się scharakteryzować mechanizmu, który doprowadza do uszkodzenia włókien PNS, ani określić dokładnej częstości jego występowania. Celem pracy jest oszacowanie częstości występowania uszkodzenia obwodowego układu nerwowego u chorych na SM w porównaniu do populacji ogólnej oraz ocena wybranych parametrów elektrofizjologicznych obwodowego układu nerwowego u tych pacjentów. Badaniem objęto grupę 93 osób (mężczyźni – 38, kobiety – 55), mieszkańców województwa świętokrzyskiego, w wieku od 18 do 65 lat z rozpoznanym stwardnieniem rozsianym zgodnie ze zmodyfikowanymi kryteriami McDonalda z 2017r. Grupę kontrolną stanowiło 30 osób (mężczyźni – 12, kobiety – 18), będących pacjentami lub zdrowymi ochotnikami, bez uszkodzenia obwodowego układu nerwowego. Analizie poddano parametry obwodowego układu nerwowego uzyskiwane w badaniu przewodnictwa nerwowego (ENG) i porównano je z parametrami klinicznymi, takimi jak czas trwania choroby, aktywność choroby, czas trwania leczenia immunomodulującego i poziom niepełnosprawności wyrażonej w skali EDSS. Analizie elektrofizjologicznej poddano latencję końcową, amplitudę odpowiedzi czuciowej i ruchowej, odcinkowe szybkości przewodzenia i latencję minimalną fali F w nerwach: pośrodkowym, łokciowym, strzałkowym i łydkowym. Na podstawie uzyskanych wartości określono częstość występowania uszkodzenia obwodowego układu nerwowego u chorych na SM, oraz charakter tego uszkodzenia. Dodatkowo określono częstość występowania zespołów z ucisku w obu grupach. Odchylenia w badaniu przewodnictwa nerwowego wykazano u 66,6% pacjentów grupy badanej w porównaniu do 43,3% grupy kontrolnej. Uszkodzenie to miało charakter aksonalno-demielinizacyjny i wykazywało tendencje do zajmowania odcinków proksymalnych, głównie w nerwie łokciowym i strzałkowym. Zmiany w nerwach obwodowych występowały częściej u mężczyzn i wykazywały wzór uszkodzenia aksonalnego włókien czuciowych i demielinizacyjnego włókien ruchowych. Częściej niż w populacji ogólnej, uszkodzenia nerwów obwodowych w grupie badanej narastały wraz z wiekiem, a uszkodzenia typu aksonalnego korelowały ze stopniem niepełnosprawności. Zespoły z ucisku nerwu strzałkowego i łokciowego występowały częściej w populacji badanej niż kontrolnej. Nie stwierdzono wpływu aktywności choroby na przewodzenie w badanych nerwach. Nie stwierdzono również wpływu leczenia immunomodulującego na przewodzenie w badanych nerwach co może świadczyć o braku toksyczności takiego leczenia na nerwy obwodowe.}, abstract={Multiple sclerosis (MS) is a chronic, incurable, inflammatory-degenerative disease of the central nervous system of unknown etiology. The main mechanism of MS development is an autoimmune process arising from environmental and genetic factors. In recent years, attention has been paid to the accompanying changes in the peripheral nervous system (PNS). So far, it has not been possible to characterize the mechanism that leads to the damage of PNS fibers, and to determine the exact frequency of its occurrence. The purpose of the work is to estimate the incidence of peripheral nervous system damage in MS patients compared to the general population and to evaluate selected electrophysiological parameters of the peripheral nervous system in that patients. The study included a group of 93 people (men – 38, women – 55), residents of the Świętokrzyskie Province, aged 18 to 65 years with diagnosed multiple sclerosis, in accordance with the modified McDonald's criteria of 2017. The control group consisted of 30 people (men – 12, women – 18), either patients or healthy volunteers, with no damage to the peripheral nervous system. The parameters of the peripheral nervous system obtained in the nerve conduction test (ENG) were analyzed and compared with clinical parameters such as disease duration, disease activity, duration of immunomodulatory treatment and the level of disability expressed in the EDSS scale. Final latency, amplitude of sensory and motor responses, segmental conduction velocities and minimum latency of the F wave in the median, ulnar, peroneal and sagittal nerves were analyzed. On the basis of the obtained values, the frequency of peripheral nervous system damage in MS patients and the nature of the damage were determined. Additionally, the frequency of the occurrence of compression syndromes in both groups was determined. Deviations in the nerve conduction test were found in 66.6% of patients in the study group, compared to 43.3% in the control group. The damage was axonaldemyelinating and tended to occupy the proximal sections, mainly in the ulnar and peroneal nerves. Peripheral nerve lesions were more common in men and showed a pattern of axonal damage to the sensory and demyelinating motor fibers. More often than in the general population, the damage to the peripheral nerves in the study group increased with age, and the damage of the axonal type correlated with the degree of disability. Compression syndromes of the peroneal and ulnar nerves occurred more frequently in the study population than in the control population. There was no effect of the disease activity on the conduction in the examined nerves. There was also no effect of the immunomodulating treatment on the conduction in the examineted nerves which may indicate that such treatment is not toxic to peripheral nerves.}, title={Częstość występowania uszkodzenia obwodowego układu nerwowego u pacjentów chorych na stwardnienie rozsiane}, type={rozprawa doktorska}, }