@misc{Posłowska_Monika_Patrycja_Zastosowanie, author={Posłowska, Monika Patrycja}, howpublished={online}, school={Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach}, language={pol}, abstract={Wraz ze starzejącą się populacją rośnie liczba kobiet z problemami zaburzeń statyki dna miednicy i nietrzymania moczu. Według dostępnych danych prognozuje się, że w Stanach Zjednoczonych w 2050 roku na choroby przepony miednicy będzie cierpieć 43,8 mln kobiet a częstość wykonywanych zabiegów chirurgicznych z powodu nietrzymania moczu lub zaburzeń statyki narządu rodnego wzrośnie o 42,7%. Wypadanie lub obniżenie narządu rodnego obserwuje się u około 15% kobiet. Występują jednak dane, które wykazują, że nawet u 50% kobiet w wieku około- i pomenopauzalnym występują dolegliwości związane z zaburzeniami statyki narządu rodnego, zaburzenia te są także jedną z częstszych przyczyn interwencji chirurgicznych w tym okresie życia kobiet. Jedną z nieinwazyjnych metod leczenia zaburzeń statyki dna miednicy jest pessaroterapia, która polega na umieszczeniu w pochwie silikonowego krążka tzw. pessara, w celu podtrzymania wypadających ścian narządu lub utrzymania moczu. Stosowanie pessarów zarówno z powodu obniżenia narządu rodnego, jak i nietrzymania moczu wiąże się z dużym odsetkiem powodzenia, niskim odsetkiem powikłań, małą inwazyjnością, bezbolesnością, natychmiastowym efektem oraz niskim kosztem. Zabieg założenia oraz usunięcia pessara jest łatwy do przeprowadzenia. Celem podjętych badań jest ocena klinicznego zastosowania pochwowych pessrów silikonowych w ginekologii ze szczególnym uwzględnieniem ich efektywności w leczeniu obniżenia/wypadania narządu rodnego i nietrzymania moczu oraz ich działań niepożądanych. Materiał i metodyka Analizie poddane zostały dane kliniczne zawarte w dokumentacji medycznej Prywatnego Centrum Medycznego GENIX w Lublinie dotyczące wszystkich pacjentek spełniających warunki włączenia do badania, leczonych w tym ośrodku w okresie od stycznia 2007 do stycznia 2017 (dziesięć lat). Liczba pacjentek poddanych analizie retrospektywnej to 56 pacjentek z obniżeniem/wypadaniem narządu rodnego.}, abstract={Wyniki Analiza wyników uzyskanych podczas badania wykazała, że wiek oraz BMI kobiet wpływa na nasilenie zaburzeń statyki narządu rodnego. W grupie badanych najczęściej był stosowany pessar pierścieniowy gruby, a liczba zmian pessara w celu dopasowania wzrastała wraz ze stopniem POP-Q. Udowodniono, że im dłuższy był czas leczenia insertem tym mniejsze prawdopodobieństwo, aby kobieta była leczona chirurgicznie. Objawy niepożądane, takie jak upławy pochwowe, odleżyny czy krwawienie z dróg rodnych występują stosunkowo rzadko. Wykazano, że wraz ze wzrostem czasu leczenia zwiększało się prawdopodobieństwo występowania czynników niepożądanych. Nie zaobserwowano żadnego związku pomiędzy czasem leczenia i liczbą wizyt a średnim występowaniem nieprawidłowej bakteriologii. Podczas pessaroterapii wzrosła jakość funkcjonowania społecznego oraz zawodowego, jak również subiektywna ocena poprawy jakości życia wśród kobiet badanych. Wnioski 1. Pessaroterapia jest skuteczną i efektywną metodą leczenia zaburzeń statyki dna miednicy, wiążącą się z niskim odsetkiem konwersji do leczenia chirurgicznego. 2. W przypadkach dużego stopnia obniżenia narządu rodnego preferowanym rodzajem pessara jest pessar grzybkowy, zaś przy mniejszych stopniach – pessar pierścieniowy. 3. Wraz z wydłużaniem interwału pomiędzy wizytami wzrasta nasilenie upławów pochwowych oraz infekcji dróg moczowych. 4. Najczęstszymi objawami niepożądanymi podczas pessaroterapii były upławy pochwowe, odleżyny oraz krwawienie pochwowe. Analiza wykazała powiązanie ze sobą wszystkich trzech objawów. Wydłużanie czasu używania pessarów wiąże się ze zwiększoną częstością występowania objawów niepożądanych. 5. Wyższa jakość życia pacjentek u których stosowane są pessary pochwowe wiąże się z większą częstością odbywania kontrolnych wizyt lekarskich umożliwiających dezynfekcję lub wymianę pessaru oraz korektę ewentualnych patologii śródpochwowych.}, abstract={Along with the aging population, the number of women with problems of pelvic floor statics and urinary incontinence is increasing. According to the available data, it is predicted that in the USA in 2050 43.8 million women will suffer from diseases of the pelvic diaphragm. The frequency of surgical procedures for urinary incontinence or pelvic organ prolapse would increase by 42.7%. Prolapse or lowering of reproductive organs is observed in about 15% of women. However, some data exist which show that up to 50% of women in the peri and postmenopausal age suffer from disorders associated with the pelvic organ prolapse. These disorders are also one of the most frequent reasons for surgical interventions in this period of women's life. One of the non-invasive methods of treating disorders of the pelvic floor statics is pessarotherapy, which consists of placing a silicone disc in the vagina, so-called pessary, in order to sustain the falling walls of the organ or continence of urine. The use of pessaries both due to the reduction of reproductive organs and urinary incontinence is associated with a high success rate, a low rate of complications, low invasiveness, painlessness, immediate effect and low cost. The procedure of putting in and removing the pessary is easy to carry out. The aim of the study is to assess the clinical use of vaginal silicone pessaries in gynecology, with particular emphasis on their effectiveness in the treatment of genital prolapse or lowering and urinary incontinence and their side effects. Material and method The clinical data contained in the medical documentation of the GENIX Private Medical Centre in Lublin concerning all patients meeting the conditions for inclusion in the study, treated in this center from January 2007 to January 2017 (ten years) will be analyzed. The estimated number of patients undergoing a retrospective analysis is 56 patients with reduction or prolapse of reproductive organs.}, abstract={Results The analysis of the test results during the research showed that the age and BMI of women affect the severity of pelvic organ prolapse. In the group of respondents, a thick ring pessary was used most often and the number of pessary changes varied along with the degree of POP-Q. It was proved that the longer treatment time with the insert was the smaller chance for women to be treated surgically. The side effects such as vaginal discharge, pressure ulcers or vaginal bleeding occur rarely. It has been shown that the likelihood of adverse events increased with longer duration of treatment. No relation between the time of the treatment and the number of visits and the occurrence of abnormal bacteriology was observed. During pessary therapy, the quality of social and professional functioning increased, as well as the subjective assessment of the improvement in the quality of life among the respondents. Conclusions 1. Pessarotherapy is an effective and efficient treating method of pelvic organ prolapse, associating with a low conversion rate to surgery. 2. In cases of high degree of depletion of reproductive organs, the preferred type of pessary is the mushroom pessary, and in the case of smaller stages - the ring pessary. 3. The intensity of vaginal discharge and urinary tract infections increases with the extension of the intervals between visits. 4. The most common side effects during pessary therapy were vaginal discharge, pressure ulcers and vaginal bleeding. The analysis showed that all three symptoms were related to each other. The extention of duration of pessary use is associated with an increased incidence of side effects. 5. Higher quality of life in patients who use vaginal pessaries is associated with a greater frequency of follow-up medical visits that allow for disinfection or replacement of the pessary and correction of possible intravaginal pathologies.}, type={rozprawa doktorska}, title={Zastosowanie silikonowych pessarów pochwowych w leczeniu zaburzeń statyki narządu rodnego}, }