Search for: [Abstract = "Celem artykułu jest prześledzenie procesu unifikacji systemu celnego Rzeczypospolitej po I wojnie światowej. Rozważania obejmują działalność władz polskich w okresie międzywojennym na podlegającym zmianom obszarze państwa. W tym czasie dokonano scalenia obszaru celnego, utworzenia na nim administracji celnej oraz wprowadzenia jednolitych przepisów prawa celnego. Owe trzy obszary działalności państwa stanowią najważniejsze części składowe systemu celnego, który był częścią polityki handlu zagranicznego. Po zakończeniu I wojny światowej utworzenie wspólnego dla wszystkich dzielnic systemu prawnego i polskiej administracji celnej oraz ujednolicenie zasad funkcjonowania systemu celnego na ziemiach wchodzących w skład Drugiej Rzeczypospolitej znalazły się na liście pilnych zadań władz państwowych. Proces ten okazał się długotrwały i w efekcie został zakończony w latach trzydziestych XX w. Ewolucja regulacji normatywnych zmierzała w kierunku możliwie najlepszego ich wykorzystania jako narzędzia kreowania polityki handlu zagranicznego. W efekcie doprowadziła do stopniowej zmiany kierunków wymiany towarowej Polski. W drugiej połowie lat dwudziestych i w latach trzydziestych znaczenie zmniejszył się w niej udział byłych państw zaborczych. Równocześnie doszło do przekierowania części wymiany do nowych kontrahentów, w tym na rynki zamorskie. Regulacje przeprowadzone w Polsce w 1932 i 1933 r. trzeba widzieć w kontekście wcześniejszych doświadczeń handlowych i panującego kryzysu gospodarczego. Należy zwrócić uwagę na fakt, że wielki kryzys gospodarczy przyniósł wyraźny rozwój ceł. Wysoce protekcyjny charakter taryfy celnej z 1932 r. oraz znaczne zróżnicowanie stawek celnych umożliwiały bardziej racjonalną ochronę krajowej wytwórczości. Należy dodać, że cło pełniło także funkcję fiskalną."]
